عکاس : خسرو جعفری زاده
تکستاره منظومه شمسی، خورشید، تنها یکی از ۴۰۰ میلیارد ستاره در کهکشان راهشیری و ستارهای کاملاً معمولی از دسته ستارگان رشته اصلی است. خورشید ما که ۵ میلیارد سال پیش از ابری از غبار -که بقایای انفجار یک ابرنواختر بود- به وجود آمد، هماکنون در نیمه عمر خود به سر میبرد. خورشید نیز مانند سایر ستارگان کهکشان راهشیری در حال چرخش به دور مرکز کهکشان است. سرعت این حرکت ۲۱۷ کیلومتر بر ثانیه و هر دور گردش خورشید به دور مرکز کهکشان، ۲۲۵ تا ۲۵۰ میلیون سال است. زمین، سیارات منظومه شمسی و اقمار آنها، سیارات کوتوله، سیارکها، شهابسنگها، دنبالهدارها و ذرات معلق گرد و غبار، خورشید را در این سفر همراهی میکنند. مرکز خورشید، کورهای هستهای با دمای ۱۵ا میلیون درجه سانتیگراد و چگالی ۱۵۰ برابر آب است. تحت چنین شرایطی هستههای اتم هیدروژن با هم ترکیب شده و به هلیوم تبدیل میشوند. در این حین، ۰.۷ درصد جرم ترکیب شده، تبدیل به انرژی میشود. از ۵۹۰ میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه ترکیب هستهای میشوند، ۳.۹ میلیون تن ماده به انرژی تبدیل میشود. این سوخت هیدروژنی، تا ۵ میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت. با وجود آنکه خورشید نزدیکترین ستاره به زمین است و طی سالیان متمادی دانشمندان بسیاری به دقت آن را مورد بررسی و مطالعه قرار دادهاند، اما هنوز سوالات بیپاسخ بیشماری در رابطه با آن باقی مانده است؛ از جمله آنکه چرا جوّ خارجی خورشید درجه حرارتی معادل با یک میلیون کلوین دارد، در حالیکه درجه حرارت سطح خورشید که فوتوسفر نامیده میشود، تنها ۶۰۰۰ کلوین است.
تصویر فوق توسط منجم آماتور و عکاس آسمان شب خسرو جعفری زاده با تلسکوپ مخصوص رصد خورشید و با انجام تغییراتی در فوکوسر تلسکوپ برای اولین بار در ایران ثبت گردیده است.
