عکاس: حمید ناصری
اولین نشانه‌ها از آنچه که در آینده برای خورشید ما اتفاق می‌افتد، اول بار به طور اتفاقی در سال ۱۷۶۴ کشف شد. در آن زمان چارلز مسیه مشغول گردآوری لیستی از اجرامی بود که نمی‌بایست با دنباله‌دار اشتباه گرفته می‌شد. بیست و هفتمین شی در لیست مسیه که به نام M۲۷ یا سحابی دمبل شناخته می‌شود، یک سحابی سیاره‌ای است. این همان نوع سحابی است که زمانی که همجوشی هسته‌ای در هسته خورشید متوقف شود، از خورشید به جا خواهد ماند. M ۲۷ یکی از درخشان‌ترین سحابی‌های سیاره‌ای در آسمان است و می‌توان آن را در نزدیکی صورت فلکی روباه با دوربین دوچشمی مشاهده کرد. ۱۲۰۰ سال طول می‌کشد تا نور M۲۷ به ما برسد، که در این تصویر با رنگ‌های ناشی از انتشار هیدرو‍‍‍‍‍‍ژن و اکسیژن نشان داده شده است. درک ماهیت فیزیکی و اهمیت M۲۷ بسیار فراتر از علم قرن ۱۸ بود. حتی امروزه بسیاری از اسرار، درباره سحابی‌های سیاره‌ای دوقطبی مانند M۲۷ نامکشوف باقی مانده‌اند، مثل مکانیزم فیزیکی که باعث خروج گاز از یک ستاره کم جرم شده و با انتشار اشعه ایکس یک کوتوله سفید برجای می‌گذارد.
