خورشیدگرفتگی حلقه‌ای

عکاس: علی ابراهیمی سراجی

در کسوف حلقه‌ای فاصله خورشید تا زمین و نیز فاصله تا ماه ثابت نیست، این فاصله‌ها اندکی تغییر می‌کنند.در این حالت ماه در دورترین فاضله ی خود نسبت به زمین قرار دارد و به خورشید نیز نزدیکتر است.اگر در این مواقع گرفتگی رخ دهد، ماه نمی‌تواند قرص خورشید را بطور کامل بپوشاند. در نتیجه حلقه درخشانی از نور خورشید دور تا دور ماه را فرا می‌گیرد. این حالت را گرفت حلقه‌ای می‌نامند. در گرفت حلقه‌ای، آسمان همچنان روشن است و تاج خورشیدی دیده نمی‌شود. پدیده‌ای که دقیقاً لحظاتی پیش و پس از گرفتِ کلی خورشید به‌صورت پرتوِ نوری از خورشید از کنار لبهٔ قرص تاریک ماه دیده می‌شود حلقهٔ الماس نامیده می‌شود. تورفتگی هاو انحراف‌های لبه ماه از شکل دایره کامل، در لبه کناری آن اجازه می‌دهند که پرتوهای نور قرص خورشید از میان آن‌ها عبور کرده و درحالی‌که هنوز خورشید پنهان است (و آسمان تاریک است) طی چند ثانیه به صورت دانه‌هایی درخشان ظاهر شوند. این پدیده به افتخار فرانسیس بیلی که در سال ۱۸۳۶ به توضیح آن پرداخت دانه‌های تسبیح بیلی هم نامیده شده‌است.