IC 348

عکاس: رضا حکیمی

IC 348 (همچنین به عنوان IC 1985 شناخته می شود) یک خوشه ستاره ای باز ۲ میلیون ساله است که توسط یک سحابی بازتابی با وسعت حدود ۱۵ سال نوری احاطه شده است و در فاصله ۱۰۲۸ سال نوری از زمین در صورت فلکی شمالی برساووش واقع شده است. با سرعت ۱۴ کیلومتر در ثانیه از ما دور می شود. این در ناحیه ستاره‌زایی به نام ابر مولکولی برساووش قرار دارد. نور تقریباً ۴۰۰ ستاره در این خوشه توسط ابرهای غبار در ناحیه ستاره‌ساز پراکنده می‌شود و سحابی بازتابی را تولید می‌کند. درخشان‌ترین اعضای این خوشه، ستارگان دنباله اصلی مایل به آبی روشن و داغ هستند، اما برخی از ستاره‌ها هنوز در حال شکل‌گیری هستند، بنابراین شکل‌گیری ستاره‌ها یک فرآیند مداوم در منطقه است. پرجرم ترین ستارگان این خوشه، ستارگان منظومه ستاره ای دوتایی به نام BD+31°۶۴۳ هستند. حدود نیمی از ستارگان این خوشه دارای یک قرص دور ستاره ای هستند که ۶۰ درصد از آن ها قرص های اولیه هستند که سیارات ممکن است در آن شکل بگیرند. انتظار می‌رود که مطالعه دیسک‌های دور ستاره‌ای در خوشه‌هایی با سنین مختلف، درک بهتری از پویایی شکل‌گیری سیاره به دست دهد. در داخل این خوشه بسیار جوان نیز حدود ۳۰ کوتوله قهوه ای با جرم ۱۵ تا ۸۰ برابر مشتری، و همچنین سه کوتوله قهوه ای با جرم تخمینی کمتر از ۱۰ برابر مشتری کشف شده است. کوتوله‌های قهوه‌ای با افزایش سن گرما را از دست می‌دهند، بنابراین در زمانی که هنوز جوان هستند به آسانی کشف می‌شوند. مدل های فعلی تخمین می زنند که سطوح آنها تقریباً ۹۰۰-۱۰۰۰ درجه کلوین (حدود ۶۰۰-۷۰۰ درجه سانتیگراد) است. این برای اجسامی که به تازگی شکل گرفته اند بسیار جالب است، که به این معنی است که آنها کمترین جرم را در بین این نوع اجسام دارند که تا به امروز دیده ایم. کشف کوتوله ها در IC 348 به اخترشناسان این امکان را داده است که محدودیت های جدیدی را برای اجرام با کمترین جرم تعیین کنند. اخیراً ستاره شناسان یک جسم متغیر غیرعادی را در داخل IC 348 کشف کردند که به نظر می رسد یک جفت دوتایی نزدیک از پیش ستاره ها به نام LRLL 54361 (به اختصار L54361) باشد. این جسم درخشان هر ۲۵.۳۴ روز یکبار فلاش نور از خود ساطع می کند. این دو پیش ستاره مواد را از یک دیسک اطراف گاز و غبار به داخل می کشند. چشمک های نور احتمالاً به این دلیل است که این مواد به طور ناگهانی بر روی ستارگان در حال رشد در حالی که آنها در مدار خود به یکدیگر نزدیک می شوند ریخته می شود و انفجاری از تشعشعات را آزاد می کند.