عکاس: مهیار مرادی چافی
سطح ماه واقعا خاکستری نیست. در مقیاس بسیار بزرگ، سطح ماه رنگ‌های ظریفی را نشان می‌دهد که به نوع و فراوانی نسبی مواد معدنی موجود بستگی دارد. مناطق غنی از آهن قرمز مایل به تیره هستند، در حالی که مناطق غنی از تیتانیوم آبی هستند. این سایه‌های رنگی بسیار کم رنگ هستند که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند، اما می‌توان آن‌ها را با تکنیک‌های ویرایش خاص تصاویر ماه (عمدتاً روی هم چیدن تصاویر و اشباع رنگ) تقویت کرد.
در کرهٔ ماه همچنین سنگ بازالت به فراوانی یافت می‌شود. در زیر بیشتر سطح ماه، گدازه‌های بازالتی در جریان است. پس از برخورد شهاب های کهن به سطح ماه به خاطر نازک شدن سطح، گدازه های بازالت به سطح راه یافت و بخش‌های عظیمی از رویه کره را پوشاند. این مناطق بازالتی و تیره رنگ کره ماه به نام دریاهای ماه شناخته می‌شوند.
